Verslavingszorg is bedoeld om verslaafde personen te helpen stoppen met het zoeken naar dwangmatige drugs en het gebruik ervan. Behandeling kan in verschillende omgevingen plaatsvinden, veel verschillende vormen aannemen en verschillende tijdslengtes duren. Omdat drugsverslaving meestal een chronische aandoening is die wordt gekenmerkt door incidentele terugvallen, is een kortdurende, eenmalige behandeling meestal niet voldoende. Voor velen is de behandeling een langdurig proces dat meerdere interventies en regelmatige monitoring omvat.
Verslavingszorg
Er zijn verschillende evidence-based benaderingen voor de behandeling van verslaving. Verslavingszorg kan gedragstherapie omvatten (zoals cognitieve gedragstherapie of noodbeheer), medicijnen of hun combinatie. Het specifieke type behandeling of combinatie van behandelingen zal variëren afhankelijk van de individuele behoeften van de patiënt en, vaak, van de soorten geneesmiddelen die ze gebruiken.
Medicatie
Behandeling medicijnen, zoals methadon, buprenorfine en naltrexon (inclusief een nieuwe langwerkende formulering), zijn beschikbaar voor personen die verslaafd zijn aan opioïden, terwijl nicotine preparaten (pleisters, kauwgom, zuigtabletten en neusspray) en de medicijnen varenicline en bupropion beschikbaar zijn voor personen die verslaafd zijn aan tabak. Disulfiram, acamprosaat en naltrexon zijn medicijnen die beschikbaar zijn voor de behandeling van alcoholverslaving,1 die vaak samenkomt met andere drugs verslavingen, waaronder verslaving aan voorgeschreven medicijnen. Behandelingen voor drugsmisbruik op recept zijn meestal vergelijkbaar met die voor illegale drugs die dezelfde hersensystemen beïnvloeden. Buprenorfine, dat wordt gebruikt om heroïneverslaving te behandelen, kan bijvoorbeeld ook worden gebruikt om verslaving aan opioïde pijnmedicatie te behandelen. Verslaving aan voorgeschreven stimulerende middelen, die dezelfde hersensystemen beïnvloeden als illegale stimulerende middelen zoals cocaïne, kan worden behandeld met gedragstherapieën, omdat er nog geen medicijnen zijn voor de behandeling van verslaving aan dit soort medicijnen.
Overige behandelingen
Gedragstherapieën kunnen mensen motiveren om deel te nemen aan verslavingszorg, strategieën aanbieden om met hunkering naar drugs om te gaan, manieren leren om drugs te vermijden en terugval te voorkomen, en mensen helpen omgaan met terugval als het optreedt. Gedragstherapieën kunnen mensen ook helpen communicatie-, relatie- en opvoedingsvaardigheden te verbeteren, evenals gezinsdynamiek. CACN verslavingszorg is zo een instelling die daarbij kan helpen.